מער קיין פּחד ניט: I -דער פּאַסטעך!
כראָניק פון אַ
נײַער תּקופה אין ייִדישן לעבן: דעם פּאַסטעכס טאָג-בוך –
די ערשטע פאַזע
"...
מחותּנתטע מײַנע, מחותּנתטע מײַנע,
אוי לאָמיר זײַן אויף אייביק מחותנים,
איך גיב אײַך אַוועק מײַן טאָכטער פֿאַר אַ שנור,
זי זאָל בײַ אײַך ניט אָנווערן דאָס פּנים
...
"
אויף דעם אַלוועלטלעכן וועב, וועגן דעם טרײַענגל-פײַער]